donderdag 15 januari 2009

Legendarisch in 31 maanden


Sommige artiesten zijn hun leven lang beroemd vanwege dat ene lekkere liedje. De disco dance classics-one hit wonders zijn legio en daar lees je hier binnenkort veel meer over. Maar ook voor gebouwen gaan die 'five minutes of fame' op. Neem het pand aan West 54th Street in Manhattan in New York. Als je er nu binnen gaat, kom je in het theater van The Roundabout Theatre Company. Naast jou is er plaats voor nog 899 personen en je kunt je drankje halen aan één van de twee bars.

Maar dertig jaar geleden....

Het schoot me door het hoofd toen ik vanochtend het liedje 'The Eyes Of Jenny' van Sandy Coast hoorde. Huh? Geen disco dance classic nee, maar de tekst geeft wel een hint: ''But tonight at the Studio 54 she came suddenly walking through the front door..." Tja.. Studio 54.. Zij die er in de rij hebben gestaan (!) weten er alles van. Er werden uitbundige dansfeesten georganiseerd met veel drank en drugs waarbij ook (vooral) vele celebrities konden worden bekeken. Als je iets wilde voorstellen in de wereld van glamour, zorgde je ervoor dat je gezien werd in de 54. Maar binnenkomen viel nog niet mee! De twee eigenaars Steve Rubell en Ian Schrager hielden er namelijk een bizar toegangsbeleid op na. 'Cherrypicking' was hierbij het sleutelwoord. Bovendien lieten ze vaak lange rijen voor de deur staan om de gewildheid van de club te etaleren aan voorbijgangers. Er zijn zelfs avonden geweest waarop maar een handjevol bezoekers werd binnengelaten; de rest mocht in flinterdunne discokledij buiten blijven vernikkelen. Maar elitair kon je Studio 54 toch niet noemen. Het was namelijk wel een club waar rijke mensen en gewone stervelingen met elkaar konden dansen. Een fan van zeg David Bowie kon er met zijn of haar idool op de dansvloer worden gesignaleerd. Nu kwam je als arme sloeber echter niet zomaar binnen, aangezien feestgangers zonder geld wel overdreven streng op hun uiterlijk werden geselecteerd. Overigens is het prachtige logo van de hand van Gilbert Lesser.
Terug naar de eerste regel: lang heeft de zegetocht van de discotheek niet geduurd, want de club opende op 26 april 1977 en sloot zijn deuren na een inval door de belastingdienst op 17 december 1979. In nog geen tweeëneenhalf jaar is de naam dus gevestigd van deze legendarische uitgaangsgelegenheid, die anno 2009 nog altijd voor herkenning zorgt.
Een jaar na de sluiting werd de zaak heropend met een nieuwe eigenaar, maar na zes jaar gingen de deuren van het danspaleis in 1986 opnieuw dicht. Nu kunnen er dus louter theaterbezoekers terecht. Eigenlijk is de cirkel rond, want de foto's van destijds laten allerlei extravagant uitgedoste bezoekers zien, die de term 'dress to impress' toen al in de praktijk brachten. Het apies kijken was dan ook voor veel bezoekers de belangrijkste reden om te proberen binnen te komen. Theater in optima forma dus!
In 1995 werd in Las Vegas een club geopend, die door moest gaan voor een soort opvolger van de originele Studio 54. Om de sfeer van toen terug te brengen was een aantal onderdelen van het oorspronkelijke interieur bij de inrichting gebruikt. De mythe van de originele discotheek wordt echter aardig verbeeld in de film '54' uit 1998, met in de hoofdrollen Mike Myers, Ryan Phillippe, Neve Campbell en Salma Hayek.
En ieder jaar organiseert de Belgische homodiscotheek Red&Blue zijn eigen interpretatie van Studio 54 in het Antwerpse Sportpaleis. Het evenement is een bijzonder groot succes getuige de duizenden disco dance classics-fans die jaarlijks naar l'Anvers afreizen. De organisatie spreekt zelfs van het grootste disco-event ter wereld.

Meer over de legendarische discotheek vind je hier